Colegio

Mijn klasje in Perpetuo Socorro, juist vandaag moesten we geen uniform aandoen.
Elke morgen van zeven tot twintig voor een breng ik daar mijn tijd door. In de namiddag ga ik dan met de schoolploeg gaan voetballen.

Familie

Een fototje van de familie waar ik nu al bijna een jaartje bij leef.

Dicht bij het strand in Huanchaco.

Pichanaki

Pichanaki, een stadje in de jungle waar we met alle afs'ers van Peru verzamelden, vele oude gezichten terug zien, enkele teruggestuurd en zelfs nieuwe. Echt een toffe bende, iedereen was goed gezind natuurlijk, en vol goesting hebben we daar dan een paar dagen in de Peruaanse jungle doorgebracht. Hier enkele fotokes die een klein beetje een verslag zijn over wat er allemaal gebeurt is. Natuurlijk is dit niet alles en ik kan u verzekeren dat fotos niets zijn tegenover alles wat er te zien en gebeuren viel. Alle geuren, kleuren en emoties kunnen spijtig genoeg nog niet op foto worden gezet.

Tot in het midden van een grote bananenplantage in de jungle werden we achtervolgd door enkele ijsventers met hun cremkarrekes. Eerder die dag hebben we apelsienen van de bomen geplukt en opgegeten. Daarna hebben we gezwommen in een meertje waar verderop krokodillen zaten. Avontuur verzekerd in de jungle...

Even verlorengelopen in een banenplantage, niet gemakkelijk om de weg terug te vinden omdat alle bomen op elkaar lijken. Ondertussen moesten we nog iemand dragen die haar knie kapot was, allé avontuur verzekerd. Alle lappen gestoken door muskieten en van die lekkere dikke spinnen. Men vertelde dat er ook slangen zaten maar die hebben we niet in levende lijven mogen tegen komen.


Met drie overvolle jeepkes en een hele lading enthousiame en bier vertrekken we naar de diepere jungle. Al zingend passeren we enkele andere jeeps en komen we lachende kindjes langs de weg tegen. Op het eind van de weg is iedreen wel blij dat we er zijn, het is ondertussen al donker, iedereen heeft honger en iedereen zen achterwerk doet zeer vanwege de onzachte wegen.


Het huis van Tarzan, ne kerel die daar een huis heeft gezet in een klein dorpke in het midden van de jungle waar ze van de koffieoogst leven. Niets van luxe, maar echt de moeite waard, zeker als 's morgens de zon opkomt. De nacht daarvoor hebben we met de hele groep liedjes zitten zingen rond het kampvuur. Zelfs in het nederlands.

Na een hele weg door de jungle afgelegd te hebben komen we met de hele groep aan aan deze mooie watervallen. Er moest letterlijk een weg gekapt worden door de jungle en daar aangekomen werd er al eten voor ons klaargemaakt. Er werden stenen opgewarmd boven een vuurtje, daarna werd er een gat in de grond gemaakt en werden de hete stenen erin gelegd samen met het eten en daarna werd de put afgedekt. Normaal gezien zou het eten dan moeten koken maar de grond was te vochtig dus moesten we nog terugkeren met een lege maag.

Aan deze mooie watervallen heb ik deze mooie foto getrokken, de zon kaatst hier op de rook van het vuur. Dat levert dit mooi beeld op.

Met meer dan veertig man en met drie in een mototaxi, dat zijn veel mototaxis samen. Leuke beelden.

Hier rijden we met de mototaxi over de rivier die Pichanaki doorkruist. Echt indrukwekkend, wel een beetje anders dan de Schelde die langs Temse loopt. In het regenseizoen staat het water hier dan ook veel hoger vanwege het vele regenen natuurlijk.

Nog andere watervallen, onderaan was er een klein zwempoeltje waar je je door het naar benedenvallende water kon laten masseren en verder naar boven waren er deze watervallen, veel mooiere dan beneden en hierboven was niemand. Echt in het midden van niets...

Als laatste hebben we dan een inheemse stam bezocht een beetje verder uit de stad, deze mensen leven daar zonder enige luxe, we hebben dan kleren en andere dingen meegenomen om dan uit te wisselen voor verse apelsienen en mandarijntjes. De kindjes van daar hebben dan met men camera enkele fotos getrokken, ik heb er de beste uitgekozen want velen waren bewogen of er zat een klein vingertje voor de lens of zo. Echt vriendelijke mensen die ons met open armen onvingen.

Hierbij eindigde ond Pichanakiavontuur dan, in de avond reizen we terug naar Lima in een ijskoude bus. Afscheid nemen van vele vrienden die we misschien wel nooit meer terug zullen zien. Vanaf hier wachten er ons nog 5 weken die zeker en vast erg snel voorbij zullen vliegen.

Huanchaco

Nog een paar fotokes van Huanchaco waar ik woon hier in Peru.
Voor de rest alles dik in orde hier, het begint hier zo een beetje op zijn einde te lopen maar ik voel me hier nog supergoed hoor. Nog 5 volle weken en ik kom terug naar Belgie, enigzinds met een dubbel gevoel natuurlijk.


Huanchaco by night, vanaf het hoogste puntje van Huanchaco aan de kerk. In de verte kun je de verlichte pier zien.

Dit is het strand van Huanchaco (el elio) nu ligt het er maar verlaten bij, het is hier nu verschrikkelijk koud, arme peruanen die weten niet wat er gebeurd, het is hier nog nooit zo koud geweest. Ze lopen hier met mutsen en sjaals op straat. Helemaal anders dan in de zomer. In de zomer was het hier echt op de koppen lopen, verschrikkelijk warm en weinig kledingstukken... Een verfrissende duik in de zee was wel welkom, nu moet je het me niet vragen, enkel om te surfen als de zon even komt piepen waag ik me er even in.

De caballitos de totora (rieten paardjes) met deze typische vissersbootjes trekken de vissers hier uit vissen. Hoewel het water hier verschrikkelijk koud is, cocakauwend kunnen ze daar wel tegen. Dit beeld is echt typisch voor Huanchaco.

Dit is dan de pier van Huanchaco. Mooi beeld, normaal moet er 0.50 sol betaald worden (ongeveer 5 belgische frank) maar als je verteld dat je Huanchaquero bent mag je gewoon op en af wandelen. In de nacht is deze pier mooi verlicht en kan ja vanop het verste punt in ze het mooi verlichte Huanchaco bewonderen...